Amyotrofe Schouder Neuralgie (ASN)

Neurologische schouderpijn

Neuralgische amyotrofie betekent letterlijk vermindering van spiermassa (amyotrofie) en zenuwpijn (neuralgie). De zenuwpijn wordt veroorzaakt door een zenuwontsteking (neuritis) van de plexus brachialis, een zenuwvlechtwerk in de hals die een verbinding verzorgt tussen het ruggenmerg enerzijds en de spieren en de huid van de arm anderzijds.

Amyotrofische schouderneuralgie wordt ook wel het syndroom van Parsonage-Aldren-Turner, plexus neuritis of neuritis van de schoudergordel genoemd.

De eerste klachten zijn een plotseling opkomende, hevige pijn, gewoonlijk in het schoudergebied. Meestal is er geen aanwijsbare oorzaak voor de klacht (mensen staan er letterlijk mee op).

Deze pijn kan zeer fors zijn en enkele uren tot meerdere weken duren. Vervolgens ontstaat er als gevolg van de zenuwontsteking spierzwakte en verlies van spierweefsel in de schouder en bovenarm. Dit leidt op zijn beurt weer tot een slecht bewegende schouder, krachtverlies en een verstoord bewegingspatroon.

De exacte oorzaak van de zenuwontsteking is niet bekend maar waarschijnlijk wordt er door een vergissing van het afweersysteem per ongeluk afweerstoffen gemaakt tegen de zenuwcellen. Soms kan ASN erfelijk zijn, dat willen zeggen dat meerdere mensen in de familie de ziekte krijgen; vaak treedt de ASN dan op een jongere leeftijd op en is de kans op terugkeer groot.

Stellen van de diagnose

De diagnose wordt gesteld op grond van de klachten van de patiënt en de bevindingen bij het lichamelijk onderzoek. Aanvullende onderzoeken, zoals elektromyografie (EMG), kunnen de diagnose bevestigen.

Behandeling 

Een genezende behandeling is er niet; het belangrijkste in de beginfase is verlichting van de pijn met medicijnen. Als de pijn is afgenomen, is het verstandig begeleiding te krijgen van een fysiotherapeut die oefeningen kan geven gericht op herstel van kracht, spiermassa en het bewegingspatroon en om overbelasting van de schoudergordel te voorkomen. Binnen enkele maanden treedt bij de meeste mensen herstel op en vaak is er na 2 tot 3 jaar een volledig herstel.

In gevallen waarbij de pijn hevig is, kan medebehandeling door een pijnarts voor pijnbestrijding zinvol zijn. In sommige gevallen, wanneer er bijvoorbeeld sprake is van ernstige uitval, is verwijzing naar een revalidatiearts zinvol. Er bestaan specifieke spreekuren voor deze aandoening zoals die van het RadboudUMC.