Tenniselleboog (epicondylitis lateralis)

Wat is een tenniselleboog?

Een tenniselleboog is een veel voorkomende aandoening. Er zijn pijnklachten aan de buitenzijde van de elleboog, soms uitstralend naar de onderarm en pols. De klachten treden op wanneer de strekspieren van de pols en hand worden aangespannen, bijvoorbeeld als we iets met de hand willen oppakken. De pijn wordt veroorzaakt door een ontsteking van de peesaanhechting van de pezen die maken dat u de hand en pols naar boven kan bewegen. De aanhechting van deze pezen bevindt zich aan de buitenzijde van de elleboog. Het strekken van de elleboog, de pols en de vingers wordt als pijnlijk ervaren. Het drukken op de aanhechting van de strekspieren van de pols en de hand aan de buitenzijde van de elleboog doet pijn.

Oorzaak en symptomen van een tenniselleboog?

Het ontstaan van een tenniselleboog hoeft niet door tennissen te komen. Een andere bekende oorzaak is bijvoorbeeld wringen bij huishoudelijk werk. Het is wel zo dat de helft van alle tennissers er ooit last van krijgt. Vooral spelers boven de 35 jaar lopen een groter risico. De strekspieren zijn door overmatig of verkeerde belasting pijnlijk geworden door irritatie bij de aanhechting van de spieren aan de buitenzijde van de elleboog. Het is een hinderlijke aandoening, waar u een tijd flink last van kunt hebben; het duurt soms maanden. Van belang is om te weten dat deze aandoening meestal toch vanzelf weer overgaat. Na een jaar is 90% van de mensen met een tenniselleboog weer klachtenvrij. 

Stellen van de diagnose

De diagnose tenniselleboog wordt meestal gemaakt op basis van het gesprek met de patiënt en een goed klinisch onderzoek. Voor het stellen van de diagnose is meestal geen nader onderzoek nodig. Wel wordt er altijd een rontgenfoto van de elleboog gemaakt om onderliggende andere oorzaken uit te sluiten. Eventueel kan ECHO-onderzoek de diagnose bevestigen.
Pijn aan de buitenzijde van de elleboog kan ook voorkomen bij het radiaal tunnel syndroom en sterk doen denken aan een tenniselleboog. De behandeling hiervan wezenlijk anders dan van de tenniselleboog.

Behandeling 

Er zijn veel behandelingsmogelijkheden voor een tenniselleboog. Het is niet te zeggen welke behandelingsmogelijkheid duidelijk beter of slechter is. Een bepaalde methode heeft bij de ene patiënt wel en bij een andere patiënt geen resultaat. De essentie is dat overmatige of verkeerde belasting voorkomen moet worden. Iedere behandeling heeft volgens onderzoeken een succeskans van ongeveer 70%. Dit geldt ook voor een operatie! Mede om deze reden wordt niet aan iedereen meteen een operatie aanbevolen.

Wat kan er aan gedaan worden (combinaties zijn mogelijk)? 

• De eenvoudigste behandeling is zelf overmatige of verkeerde belasting en daarmee pijn te voorkomen.
• Het toedienen van lokale frictie (drukmassage) op de pijnlijkste plek kan de pijn dempen.
• Absolute rust kan worden voorgeschreven, desnoods door de elleboog in te gipsen voor een periode van 4-6 weken. Hierbij bestaat het risico op verstijving van gewrichten.
• Er zijn speciale bandjes verkrijgbaar, die om de onderarm kunnen worden aangelegd. Daarmee wordt geprobeerd de spanning op de aanhechting van de spieren aan de buitenzijde van de elleboog te verminderen. Ook bestaan er elleboogbraces die de klachten soms goed verlichten.
• Een andere mogelijkheid is een fysiotherapeutische behandeling. De fysiotherapeut kan met bepaalde apparatuur en fysiotherapeutische handelingen de irritatie dempen en de spieren wat ontspannen.
• Het inspuiten van het gebied met een ontstekingsremmend middel (corticosteroïden) en een verdovingsvloeistof kan de irritatie doen verminderen. (zie injectie)
• Ook is er een chirurgische behandeling mogelijk. Daarbij wordt de aanhechting van de spieren op de buitenzijde van de elleboog voor een deel losgemaakt en het ontstoken deel van de aanhechting verwijderd. Op die wijze wordt de irritatie opgeheven.

> Een nieuwe techniek is de ITEC methode waarbij met een speciaal ontwikkeld injectieapparaat de gehele peesaanhechting met kleine naaldjes kan worden behandeld.

De diepte van de pees wordt eerst nauwkeurig bepaald door een echo onderzoek. Door de naaldjes kunnen ook geneesmiddelen of eigen bloed in de pees gespoten worden.
Deze methode wordt in het Alrijne inmiddels al een paar jaar poliklinisch toegepast en lijkt veelbelovend. Na de behandeling mag u de elleboog gewoon gebruiken.
Wel worden zware werkzaamheden afgeraden in de eerste 2 weken. Het herstel duurt ongeveer 8-16 weken. 
> Instructie video

Risico's / complicaties van operatieve behandeling

Een eventuele tenniselleboog-operatie wordt in dagbehandeling verricht. Meestal gebeurt dit onder narcose.
Na 24 uur mag het drukverband verwijderd worden. Het is de bedoeling dat u snel beweegt (met name het strekken oefenen) om verstijving van de elleboog te voorkomen. Deze operatie kent behalve de algemene risico's het risico op plaatselijke nabloeding of infectie.